কেতিয়াবা ল'গ নাপাম বুলি জানিও সেই বাটেৰেই যাওঁ
যি বাটেৰে ধুলি উৰুৱাই ঘৰমুৱা হয় এজাক গৰু
যত বাঁহনিডৰাৰ চালখন ৰংচুৱা কৰে ভটিয়লি বেলিটিয়ে
সেই সময় সদায় প্ৰিয়
লগপোৱাৰ আশাইতো সকলো নহয়
তেতিয়া হেঁপাহেই কোৰহাল তুলিধৰে মনত।
সাউদৰ পুতেক ঐ নাওলৈ উজায় গৈ কোননো ঘাটতে যায় তাৰেনো ঘাটৰে সদাগৰ জিয়ৰীক বৰকৈ মনেনো খায়। ভটিয়াব নোৱাৰে, কেনেকৈ অকলে, অনুভৱ ক'তেবা হেৰ...
No comments:
Post a Comment