সাউদৰ পুতেক

সাউদৰ পুতেক ঐ 

নাওলৈ উজায় গৈ

কোননো ঘাটতে যায়

তাৰেনো ঘাটৰে সদাগৰ জিয়ৰীক বৰকৈ মনেনো খায়।

ভটিয়াব নোৱাৰে,

কেনেকৈ অকলে,

অনুভৱ ক'তেবা হেৰায় ?

ৰহিমলাই নাজানে

উজনিৰ ৰংবোৰ

ভটিয়াই সেমেকি যায়....

সাহসকণ নুজুৰাই

ভটিয়লি নাওখত

উঠিহে যোৱাগৈ নাই।

মোৰ সুখৰ সজ্ঞা

শাওঁনৰ ভৰ দুপৰীয়া

মোৰ কোঠালিৰ বাওঁফালৰ খিৰিকিৰে অহা বতাহজাকে

মৃদুকৈ চুই গ’ল।

ডাঠ ক’লা মেঘবোৰ নাইকিয়া হৈ আছে

যেন ৰ’দে আকৌ বিমৰ্ষ কৰিলেও 

ওলাই যাম উদং টিলাটোলৈ,

তাতেই সকলোবোৰ শান্তি। 

(লুকুৱাই পোত খোৱা আছে)

টিলাটোৰ কাষৰ পুখুৰিত

পদুম লেখিয়া ফুলবোৰে,

পখীয়ে আধাখোৱা পকা মধুৰিআমৰ গোন্ধবোৰে,

ৰিব ৰিব কৈ পৰি থকা কৃষ্ণচূড়াৰ পাত বোৰে,

স্মৃতিবোৰ সজীব কৰি সুখৰ সজ্ঞা তুলি ধৰে।

 

তোমারই অনুভুতি

 কখোনো সোপনে,

আজকেও দেখছিলাম আমি

চাঁদের আলোয় ভোর যৌবনের রূপ ।

সেইতো আগে হয়নি

বাতাশের পরশে পাই বার্তা

ঐ বাতাশ কি তোমার নিস্বাশ ?

হৃদয়ের স্পন্দন বারছে

না

ভয় পাইনি

হাঁপাছিও না

বুঝতেও পরিনি কি সে অনুভূতি ?

সে তো সপ্নের রাত ছিলো

যদি সপ্ন সত্যি হতো ?

তারা ভোরা আকাশ ছিলো

সঙ্গে চাঁদ  ও ছিলো.......!

✍ 2013

আশা

 

কেতিয়াবা ল'গ নাপাম বুলি জানিও সেই বাটেৰেই যাওঁ

 যি বাটেৰে ধুলি উৰুৱাই ঘৰমুৱা হয় এজাক গৰু 

যত বাঁহনিডৰাৰ চালখন ৰংচুৱা কৰে ভটিয়লি বেলিটিয়ে

সেই সময় সদায় প্ৰিয় 

লগপোৱাৰ আশাইতো সকলো নহয়

 তেতিয়া হেঁপাহেই কোৰহাল তুলিধৰে মনত।